Lista języków rzadkich w naszej stałej ofercie tłumaczeń zwykłych oraz potwierdzonych.

Abchaski

Język abchaski (abch. аҧсуа бызшәа) należy do rodziny języków kaukaskich, używany przez Abchazów. Jest to język aglutynacyjny i polisynetyczny, używany w Abchazji (ok. 100 tys. osób) oraz w północno-wschodniej Turcji (ocenia się, iż liczba osób pochodzenia abchaskiego w Turcji może wynosić nawet 500 tys. osób.Ze względu na sytuację polityczną Abchazji, język abchaski ma dziś stosunkowo wysoki prestiż i jest jednym z lepiej rozwiniętych „małych” języków Kaukazu.

Afrykanerski

Język afrikaans, język afrykanerski (afrikaans, Afrikaanse taal) – indoeuropejski język należący do dolnosaksońskiej gałęzi języków zachodniogermańskich, będący językiem ojczystym południowoafrykańskich Koloredów oraz białych Afrykanerów. Powstał na styku kultur w Kolonii Przylądkowej z XVII-wiecznych dialektów niderlandzkich pod wpływem języka malajskiego i portugalskiego oraz miejscowych języków ludów hotentockich (Khoi, Khoikhoi).

Amharski

Język amharski (አማርኛ, ’ämarəña, amhara) – język semicki z grupy etiopskiej, rodziny języków afroazjatyckich (chamito-semickich) z silnym wpływem substratu kuszyckiego. Jako język ojczysty używany jest przez około 18 mln osób, pełni także rolę języka urzędowego Etiopii, dzięki czemu na terenie kraju faktyczna liczba jego użytkowników jest większa.

Asamski

Język asamski, dawniej assamski (অসমীয়া ɔxɔmija) – język indoeuropejski należący do podgrupy wschodniej języków indoaryjskich, którym posługuje się ponad 16 mln mówiących. Zamieszkują oni głównie w stanie Asam (Indie), gdzie ma status języka urzędowego, a także w Bhutanie. Do jego zapisu używa się pisma bengalskiego.

Azerski / (Azerbejdżański)

Język azerski (azer. Azəricə, Azərbaycan dili / آذربايجان ديلی) – język należący do grupy języków tureckich, używany głównie w Azerbejdżanie, północno-zachodnim Iranie, we wschodniej Turcji, a także w Gruzji, Armenii, Kazachstanie oraz na obszarze Federacji Rosyjskiej.

Baskijski

Język baskijski (nazwy własne, zależnie od dialektu: euskara, euskera, eskuara, üskara) - język Basków zamieszkujących kilka prowincji na pograniczu Hiszpanii i Francji. Posługuje się nim dzisiaj ponad milion osób, z których ok 90% mieszka w Hiszpanii.

Bengalski

Język bengalski (bengalski: বাংলা i trl.: bāṃlā /baŋla/, ang.: Bengali) – język z grupy indoaryjskiej języków indoeuropejskich, którym posługuje się jako językiem ojczystym ponad 180 mln mówiących, głównie w Bangladeszu (120 mln) i Indiach (60 mln). Jest on jednocześnie językiem urzędowym w tych dwóch państwach (w Indiach w stanach Bengal Zachodni i Tripura). .

Birmański

Język birmański – język z grupy tybeto-birmańskiej języków chińsko-tybetańskich, używany jako język ojczysty przez około 35 milionów ludzi należących do grupy etnicznej Bamarów oraz przez dalsze 10 milionów jako środek komunikacji ponadetnicznej w Mjanmie, gdzie posiada status języka urzędowego. Do jego zapisu stosuje się pismo birmańskie.

Czeczeński

Język czeczeński (czecz. нохчийн мотт, Noxçiyn mott) – język Czeczenów, zamieszkujących głównie autonomiczną republikę Czeczenii, wchodzącą w skład Federacji Rosyjskiej. Należy do języków nachskich (nachijskich), tworzących podgrupę wśród języków nachsko-dagestańskich (północno-wschodnich) ramach hipotetycznej wielkiej rodziny języków dene-kaukaskich.

Dari

Dari (pers. ‏دری‎) – język z grupy irańskiej języków indoeuropejskich, zazwyczaj uważany za wariant języka perskiego. Obok paszto jest jednym z dwóch języków urzędowych Afganistanu. Tę pozycję w państwie afgańskim zagwarantowała mu ustawa zasadnicza z roku 1964. Status obydwu języków urzędowych Afganistanu był i jest różny: w odróżnieniu od paszto, dari był językiem dworu, kultury, literatury, a także miasta i rzemiosła.

Dzongkha

Dzongkha རྯོང༌ཁ༌ (transliteracja Wyliego: rdzong-kha); alternatywna nazwa: འབྲུག༌སྐད༌ (transliteracja Wyliego: brug skad, wymowa: trukkä) – język urzędowy Bhutanu, spokrewniony z niektórymi dialektami tybetańskimi używanymi w Sikkimie i południowym Tybecie.

Farerski

Język farerski – język z grupy skandynawskiej języków germańskich. Posługuje się nim około 48 tys. mieszkańców Wysp Owczych (Farerów) i 25 tys. mieszkańców Danii; łącznie ok. 80 tys. osób. Język farerski najbliższy jest językom norweskim (odmianie norw. - nynorsk) i islandzkiemu.

Fidżyjski

Język fidżyjski — język austronezyjski ze wschodniej gałęzi grupy oceanicznej, blisko spokrewniony z językami polinezyjskimi, przez wieki pozostawał pod ich wpływem z powodu kontaktów Fidżyjczyków z Tongijczykami i Samoańczykami. Używany jest na Fidżi przez około 300.000 ludzi.

Gudżarati

Język gudźarati, gudżarati, gudżaracki (ang. Gujarati) – język z grupy indoaryjskiej języków indoeuropejskich, którym posługuje się ponad 46 mln mówiących – głównie mieszkańców Indii.

Hausa

Język hausa – jeden z ważniejszych języków Afryki z podrodziny czadyjskiej języków afroazjatyckich, rodzimy dla ludu Hausa zamieszkującego głównie Niger i północną Nigerię, używany na rozległym terytorium od Morza Czerwonego i Śródziemnego po Wybrzeże Kości Słoniowej jako język handlowy.

Indonezyjski

Język indonezyjski (Bahasa Indonesia) - od 1949 język urzędowy w Indonezji, około 80 mln. użytkowników. Powstał w 1928 przez deklarację o stworzeniu nowego języka (obok malajskiego). W związku z tym jest do niego silnie zbliżony, wyróżnia się zaś m.in. większą liczbą zapożyczeń z języka niderlandzkiego.

Islandzki

Język islandzki (isl. íslenska) – język z grupy języków nordyckich, którym posługują się mieszkańcy Islandii. Posługuje się nim około 320 tys. osób. Współczesny język islandzki to przykład puryzmu językowego. Wszystkie obce wyrazy, szczególnie z języka angielskiego, zastępowane są islandzkimi neologizmami, tworzonymi przez specjalną komisję rządową.

Jidysz

Jidysz (jid. ‏ייִדיש‎ jidisz, dosł. „żydowski” – od pierwotnego określenia w tym języku ‏ייִדיש־טײַטש‎ jidisz-tajcz „żydowski niemiecki”) – język Żydów aszkenazyjskich, powstały ok. X wieku w południowych Niemczech na bazie dialektu średnio-wysoko-niemieckiego z dodatkiem elementów hebrajskich, słowiańskich i romańskich. Zwany niekiedy także ‏מאַמע־לשון‎ (mame-loszn „język matczyny”) lub ‏לשון־אַשכּנז‎ (loszn-aszkenaz „język aszkenazyjski”) .

Kaszmirski

Język kaszmirski (कॉशुर trb. kaśur lub कश्मीरी trb. kaśmiri, کٲشُر trb. kaśur ) – język dardyjski używany w Kaszmirze, spornym terytorium pomiędzy Indiami i Pakistanem. Jest językiem indoeuropejskim typu SVO. Posiada cztery przypadki gramatyczne: mianownik, dopełniacz, celownik oraz ergatyw.

Kazachski

Język kazachski należy wraz z językiem karaimskim, karakałpackim, kirgiskim i tatarskim do grupy języków kipczackich ałtajsko-tureckiej rodziny językowej. Mówi nim ok. 12 mln ludzi - przede wszystkim w Kazachstanie (gdzie jest językiem urzędowym), ale także w Afganistanie, Chinach, Iranie, Kirgistanie, Mongolii, Rosji, Tadżykistanie, Turcji, Turkmenistanie, Ukrainie i Uzbekistanie.

Khmerski

Język khmerski – jeden z najważniejszych języków z grupy mon-khmer (Kambodża, Wietnam i Tajlandia), należącej do rodziny języków austroazjatyckich, wykazuje znaczące wpływy sanskrytu i pali. Urzędowy język Kambodży. Pismo alfabetyczno-sylabiczne. Liczba rodzimych użytkowników języka sięga 7 mln.

Kurdyjski

Język kurdyjski należy do rodziny języków indoeuropejskich. Językiem tym posługują się Kurdowie na obszarach wschodniej Turcji, północnego i północno-wschodniego Iraku i Syrii, a także w Iranie na Kaukazie i Armenii (zob. też Kurdystan). Ocenia się, że jest on językiem ojczystym ok. 22 mln osób.

Kirgiski

Język kirgiski (kir. кыргыз тили, кыргызча, قىرعىزچا, قىرعىز تىلى) – język należący do rodziny języków tureckich. Wraz z rosyjskim stanowi język urzędowy Kirgistanu. Porozumiewa się nim ok. 3 mln ludzi, głównie Kirgizów w swoim kraju, ale też w Afganistanie, Chinach, Kazachstanie, Tadżykistanie, Turcji i Uzbekistanie.