Język tagalski, tagalog – jeden z najważniejszych na Filipinach (forma urzędowa tego języka nazywa się oficjalnie filipino). Należy do zachodniej gałęzi rodziny języków malajsko-polinezyjskich. Jest jednym z około 90 głównych spokrewnionych między sobą języków i dialektów, którymi posługują się mieszkańcy archipelagu filipińskiego. Jest to język macierzysty znaczącej części mieszkańców centralnych rejonów Filipin, używa go około 24 miliony osób[2].

Pierwotnie do zapisu języka starotagalskiego używano siedemnastu znaków graficznych (tzw. pismo baybayin). Trzy z nich przedstawiały pięć występujących w tym języku samogłosek. Oryginalne zabytki tego pisma w zasadzie do naszych czasów nie przetrwały. Postępujący od momentu przybycia na wyspy Hiszpanów proces latynizacji pisma spowodował, że stare alfabety były stopniowo wypierane. Obecnie tagalski zapisywany jest w zmodyfikowanym alfabecie łacińskim. Pierwszą książką drukowaną w tym języku była wydana w 1593 Doctrina Christiana en lengua española y tagala. Gramatykę języka tagalskiego jako pierwszy opracował dominikanin Francisco de San José w wydanej w 1610 w Manili pracy „Arte y reglas de la lengua tagala”. W trzy lata później ukazał się słownik autorstwa Pedra de San Bonaventury Vocabulario de la lengua tagala. Fundamentalne znaczenie dla języka tagalskiego ma wydana w 1940 Gramatyka języka narodowego autorstwa pracowników Instytutu Języka Narodowego w Manili. Ukazuje ona wzorzec tego języka. .