Język syngaleski (sinhala, සිංහල, ISO 15919: siṃhala, IPA: [ˈsiŋhələ]) – używany na Sri Lance przez ok. 16 milionów ludzi[1]z grupy etnicznej Syngalezów. Należy do indoaryjskiej grupy języków indoirańskich rodziny indoeuropejskiej. Posługuje się odrębnym alfabetem pochodzenia indyjskiego, tzw. pismem syngaleskim. Pismo syngaleskie, pismo sinhala – alfabet sylabiczny używany do zapisu języka syngaleskiego na Cejlonie. Na Sri Lance służy również do zapisu buddyjskich tekstów w języku palijskim. Pismo syngaleskie wywodzi się pośrednio ze starożytnego indyjskiego pisma brahmi, poprzez pismo grantha i stąd podobne jest do innych pism południowo-indyjskich, zwłaszcza malajalam i tamilskiego. Podobnie jak w innych abugidach, podstawowym elementem alfabetu sinhala jest spółgłoska z inherentną samogłoską "a". Inne samogłoski zaznacza się odpowiednimi znakami diakrytycznymi. Istnieje 16 znaków samogłoskowych i 42 znaki do zapisu spółgłosek. Istnieją również grafemy oznaczające czyste samogłoski, występujące w nagłosie. Znaki podzielone są na dwie części: elu hodiya, zwany także suddha sinhala (czysto syngaleskie) wystarczające do zapisywania słów pochodzenia syngaleskiego, zaś w przeszłości klasycznego języka syngaleskiego, zwanego elu, stąd nazwa, oraz misra hodiya (dosłownie "alfabet mieszany") z dodatkowymi znakami do zapisywania dźwięków występujących w sanskrycie i pali. Dotyczy to zwłaszcza spółgłosek przydechowych, nie występujących w języku syngaleskim). .