Język koreański – język używany na Półwyspie Koreańskim. Używany jest głównie w Korei Południowej oraz Północnej, a także w sąsiadującej z Koreą Północną chińskiej prefekturze autonomicznej Yanbian. Na świecie językiem tym posługuje się ok. 77 milionów ludzi, włączając w to duże skupiska w republikach dawnego Związku Radzieckiego, USA, Kanadzie, Brazylii i Japonii.

Oryginalny koreański system zapisu - hangul - jest alfabetem sylabicznym i fonetycznym. Coraz rzadziej spotyka się zapis znakami sinokoreańskimi hancha. Większość słów potocznie używanych w języku koreańskim jest pochodzenia koreańskiego, jednakże ponad 50% ogólnego słownictwa ma źródła w koreańskim sposobie odczytania znaków chińskich. Koreański jest językiem typu SOV. W Korei Północnej Korea nazywa się "Chosŏn" (조선), a na język koreański mówi się "Chosŏnmal" (조선말) lub bardziej oficjalnie "Chosŏnŏ" (조선어).

Z kolei w Korei Południowej, Korea Południowa jest nazywana "Hanguk" (w hangul: 한국). Język koreański jest zwany "Hangugmal" (한국말), lub bardziej formalnie "Hangug-ǒ" (한국어). Czasami, potocznie mówi się na niego "Urimal" (우리말; "nasz język"). Standardowy język nauczany w szkołach nosi nazwę "Gug-ǒ" (국어; "język narodowy").