Język bośniacki (bośn. bosanski / босански) – mowa południowosłowiańska uznawana za jedną z czterech ustandaryzowanych odmian języka serbsko-chorwackiego, używana głównie przez Boszniaków. Standard bośniacki ma status języka urzędowego w Bośni i Hercegowinie, obok odmian chorwackiej i serbskiej. Odmiana bośniacka jest również objęta statusem języka regionalnego w Serbii i Kosowie i dopuszcza się ją do użytku urzędowego w Czarnogórze.
Standardowa forma bośniackiego opiera się na dialekcie sztokawskim, a dokładniej na poddialekcie wschodniohercegowińskim, który stanowi również podstawę trzech pozostałych języków standardowych (chorwackiego, serbskiego i czarnogórskiego). Wariant bośniacki wyróżnia się stosunkowo licznymi zapożyczeniami z osmańskotureckiego, arabskiego i perskiego, głównie ze względu na wpływy tamtejszych kultur.

Standard bośniacki zapisuje się najczęściej alfabetem łacińskim, ale dozwolony jest również zapis cyrylicą serbską[a].

Standard bośniacki wraz z pozostałymi trzema językami standardowymi podciąga się pod pojęcie "język serbsko-chorwacki". Miano to nie jest powszechnie akceptowane w krajach byłej Jugosławii, ale pozostaje w powszechnym użyciu wśród językoznawców i określa się nim wspólną podstawę, na której oparte zostały współczesne cztery standardy. Przy wzięciu pod uwagę aspektów socjolingwistycznych standardy te mogą być również klasyfikowane jako odrębne języki, należące do diasystemu zwanego środkowo-południowosłowiańskim...